ეს დევიზი იყო მთავარი ორიენტირი 2009 წლის 21 მაისს ქ.ქუთაისის №17 საჯარო სკოლის X3 კლასისი მოსწავლეთა მიერ ჩატარებული ღონისძიება”რელიგიურ ლიტერატურული კომპოზიცია” რომელიც მიეძღვნა აღდგომის ბრწყინვალე დღესასწაულს.

მოსწავლეები უფლისათვის სადიდებელი სიტყვებითა და ლექსებით ამკობდნენ იესო ქრისტეს, მოუწოდებდნენ თავიანთ თანატოლებს რომ აღდგომა ქრისტესი ზეიმთა ზეიმია, უფლის აღდგომამ ადამიანებს მოგვანიჭა მშვოდობა, უფალს შეარიგა დაცემული კაცობრიობა. მოსწავლეები ერთმანეთს ეცილებდნენ თანატოლებისათვიოს ეთქვათ – აღდგომის დღესასწაული არის იმედის, სიყვარულის, სასოების ზეიმი, განსაკუთრებული მოვლენა, ამ დროს უდიდესი, ღვთაებრივი სიყვარული იღვრება ადამიანის გულში, რომელიც არა მარტო ერთ პიროვნებას ან რამდენიმე რჩეულს ეფინება, არამედ ყველას მის გარშემო და მთელ მსოფლიოს. მათ მაყურებელს შეახსენეს, რომ საქართველო მადლიანია, იგი წილხვედრია ყოვლა წმინდისა თვთისმობლისა, მადლს კი ჩვენს ფესვებთან კავშირით ვიღებთ, ამიტომაც არ უნდა მოვწყდეთ ჩვენს მშობლიურ წიაღს.

სამშობლოდან გადახვეწილნი მაცოცხლებელ წყაროს განეშორებიან და კეთილ ნაყოფსაც ძნელად გამოიღებენ. დედის წერილით (კლ.ხელმძღვანელი

გ.ზიქარაძე) გამოხატეს რომ მათ არ აქვთ შეცდომის დაშვების უფლება, რადგან პატარა ქვეყნის, მაგრამ დიდი და სახელოვანი ერის შვილები არიან, დედამ სხვა ქვეყანაში მცხოვრებ ქართველებს მოუწოდა სინდისის კარნახითა და პროფესიონალიზმით იღვაწონ იქ, სადაც არიან, ისე როგორც ეს ჩვენს წინაპრებს უკეთებიათ.